ചുംബനസമരo

ആടുകളും,ആട്ടിന്‍കൂടും കോഴികളും,കോഴിക്കൂടുമൊക്കെയുള്ള 

ഒരു വീട്ടിലായായിരുന്നു എന്‍റെയും ബാല്യം..

കോഴിമുട്ട അങ്ങാടിയില് നിന്നും വിലകൊടുത്ത് 

വാങ്ങി ആഹാരത്തിനായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങങ്ങളൊന്നും ഓര്‍മ്മയിലില്ല.

രാവിലെ, ഏതെങ്കിലും കാരണവശാല്‍ പശുവിന്‍പാല്‍ എത്തിയില്ലെങ്കിലോ, താമസിച്ചാലോ ഉമ്മ ആട്ടിന്‍പാല്‍ കറന്നെടുത്ത്,അരിച്ച് തിളപ്പിച്ച്ചായയിലൊഴിച്ച്പ്രശ്നം പരിഹരിക്കുമായിരുന്നു.

ബാല്യം, ജിജ്ഞാസയുടെയും,കുതൂഹലമായ ദിവസങ്ങളിലൂടെയും, മനോഹരമായി കടന്നുപോയിരുന്നു.

ചില മാസങ്ങളിലൊക്കെ പകലെന്നോ, രാത്രിയെന്നോയില്ലാതെ ആട്ടിന്‍കൂട്ടില്‍ നിന്നും,ആടിന്‍റെ ഇടതടവില്ലാത്ത കരച്ചില് കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു.

വീടിന്‍റെ മുമ്പിലുള്ള റോഡിലൂടെ ,രൂക്ഷമായമായ ഗന്ധവും പേറിയുള്ള 'അയ്യപ്പനാട്' എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള വലിയൊരു മുട്ടനാട് ഇടയ്ക്കിടെ പാസ്സ് ചെയ്യാറുണ്ട്.

ഈ വിദ്വാന്‍ ഇങ്ങിനെയുള്ള കരച്ചില് കേട്ടാല്‍ പരിസരത്തെവിടെയുണ്ടെങ്കിലും പാഞ്ഞെത്തുമായിരുന്നു.

അത് വരെ ഈ അയ്യപ്പനാടിനെ വീടിന്‍റെ പരിസരത്ത്കണ്ടാല്‍ കല്ലെടുത്ത്‌ എറിഞ്ഞോടിക്കുമായിരുന്ന ഉമ്മ ഓടിപ്പോയി ഗെയ്റ്റ് തുറന്നുവെയ്ക്കും.

ചുള്ളന്‍ ആട്ടിന്‍കൂടിന്‍റെ പരിസരത്തെത്തിയാല് 

ഉമ്മ എന്നെയും,അനിയന്മാരെയും ആട്ടിത്തെളിച്ച് വീടിനുള്ളിലേയ്ക്ക് കയറും.

ആട്ടിന്‍കൂട്ടിലും പരിസരത്തും എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന്അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷ എനിക്ക് ഉണ്ടാകുമെന്നുള്ളത്ഞാന്‍ പറയാതെതന്നെ എന്‍റെ പ്രിയകൂട്ടുകാര്‍ക്ക്അറിയാമല്ലോ..

ഉമ്മാന്‍റെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് ആടുകളുടെ 'ഡിങ്കോള്‍ഫിക്കെഷന്‍ സീനുകള്‍' അല്‍പ്പസ്വല്‍പ്പമൊക്കെ നുമ്മ വാച്ച് ചെയ്യും.. !

എന്നാലും 'ഫുള്‍സെറ്റപ്പ്' കാണാന്‍ കഴിയാറില്ല.

അങ്ങിനെയിരിക്കേ ഇമ്മാതിരി ആട് കരയുന്ന ഒരുദിവസത്തില്,  ഭാഗ്യത്തിന് ഉമ്മാന്‍റെ സാന്നിധ്യം വീട്ടിലില്ലാതിരുന്ന സമയത്ത് നുമ്മ അയ്യപ്പനാടിന്ഗെയ്റ്റ് തുറന്നുവെച്ചു സല്യൂട്ട് അടിച്ചു.

പരാഗണത്തിന്‍റെ ഉത്തുംഗശൃംഗങ്ങളിലെ അനുഭൂതി പകരുന്ന കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടുകൊണ്ട്‌ വിഭ്രംന്ജിച്ച് നില്‍ക്കേ വീട്ടിലെ ആടിനെ, അയ്യപ്പനാട് മൃഗീയമായി പീഡിപ്പിക്കുന്ന സീനിലേയ്ക്ക് ദൃശ്യം ചെന്നെത്തിയപ്പോ നുമ്മ ഇടയ്ക്ക്കയറി റഫറിയായി. 

പിന്നെ പറയേണ്ടല്ലോ.. പെണ്ണാടിനെ പിടിച്ചുമാറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ച എനിക്ക് മാമുക്കോയ പറഞ്ഞപോലെ തരക്കേടില്ലാത്ത തട്ടും,മുട്ടുമൊക്കെ കിട്ടി.

എന്നാലും എന്‍റെ കൃമികടിക്ക് തെല്ലോരാശ്വാസവും ലഭിച്ചു.

______________________________________________________

ഇതിപ്പോ ഓര്‍മ്മവരാന്‍ കാരണം, 

ടീവീ ന്യൂസില് കോഴിക്കോട്ടെ ചുംബനസമരത്തില് അറസ്റ്റുവരിച്ച് എസ്-പി ഓഫീസിന്‍റെ 

മുമ്പില് കൊണ്ട് വന്ന് നിര്‍ത്തിയ ഒരു ചുള്ളനും,ചുള്ളത്തിയും അവിടെ വെച്ചു വീണ്ടും സമരത്തിലെര്‍പ്പെട്ടു ചുംബനം തുടങ്ങി.

 

 ഇരുവരും മൃഗീയമായി ചുംബിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളും, പൈശാചികമായി ഇവരെ അടര്‍ത്തിമാറ്റാനുള്ള തന്ത്രപ്പാടും.!

ചുംബനസമരക്കാരായ ചുള്ളനിലും,ചുള്ളത്തിയിലും

എന്‍റെ ഓര്‍മ്മയിലെ അയ്യപ്പനാടിനേയും,പെണ്ണാടിനെയും,

പോലീസുകാരുടെ ഇടയില്‍ ആടുകളെ പിടിച്ചുമാറ്റാന്‍

ശ്രമം നടത്തിയ എന്നെത്തന്നെയുമാണ് എനിക്ക് കാണാന്‍കഴിഞ്ഞത്.

'ശാന്തേടത്തി'

"അമ്മ പറഞ്ഞൂ,

കൂട്ടാനിന് അരയ്ക്കാനൊരു തേങ്ങാ തരാന്‍.."

ശബ്ദംകേട്ട് ചരിഞ്ഞുകിടന്ന് ജനലിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക്നോക്കിയപ്പോള്‍ 'ശാന്തേടത്തി'യാണ്.

ശാന്തേടത്തിയെ കാണുമ്പോ 'ആദാമി'നെ ഓര്‍മവരും,

അങ്ങാടിയില് വെറ്റിലക്കച്ചോടം ചെയ്യുന്ന ആദാമല്ലാ,

സാക്ഷാല്‍ ദൈവം കളിമണ്ണ് കുഴച്ചുണ്ടാക്കിയ ആദാമിനെ, 

കാരണം, ശാന്തേടത്തിക്ക് കുഴച്ച 'കളിമണ്ണി'ന്‍റെ ഗന്ധമായിരുന്നു,

ഇരുപത് വയസ്സിന് മേല്‍ പ്രായമുണ്ടെങ്കിലും കളിമണ്‍പാത്രനിര്‍മാതാക്കളായ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കൂടെശാന്തേടത്തിയും അസ്സലായി എല്ല്മുറിയെ പണിയെടുക്കും,

അതുകൊണ്ടുതന്നെ ശാന്തേടത്തിയെ കെട്ടിച്ചുവിടാന്‍ അവര്‍ക്കത്ര താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെത്രേ..!

കടഞ്ഞെടുത്ത ശരീരവും, തുടുത്ത മുഖവും,ആകര്‍ഷണസ്വഭാവമുള്ള കണ്ണുകളും, ഇരുണ്ട നിറമാണെങ്കിലും അവരുടെ കാന്തി വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചിരുന്നു.

"ടാ,, വെറക്പുരയുടെ മൂലേല് നാളികേരം കൂട്ടിയിട്ടതീന്ന്ഇവള്‍ക്ക് ഒരെണ്ണം എടുത്ത്കൊടുത്തേ.. "

ഉമ്മാന്‍റെ മെസ്സേജ് കിട്ടിയപ്പോ കട്ടില് വിട്ട് എഴുന്നേറ്റു.പുറത്തിറങ്ങി,ഇരുമ്പന്‍പുളി മരത്തിന്‍റെ ചോട്ടിലേക്ക്കണ്ണുംതിരുമ്മി പതിയെ നടന്നു.

പിസ്സടിക്കുമ്പോ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോ ശാന്തേടത്തി മുഖം തിരിക്കുന്നത് കണ്ടു..!

ഒഹ്.. അല്ലേലും ശാന്തേടത്തിക്ക് ഇതിലൊക്കെ വല്ലപുതുമയുമുണ്ടോ?.. 

തഞ്ചത്തിന് അടുത്ത് കിട്ടിയാല്‍ 'എന്താടാ ചെക്കാ' ന്ന്ചോദിച്ച് തുടയിലേ നുള്ളൂ.. പിന്നെ,, വേറെയുംചില കുസൃതികളും... 

എന്നാലും ഓണത്തിനും,വിഷൂനുമൊക്കെ ചില്ലറയിട്ട്കൂട്ടാന്‍ ഫ്രീയായി 'കാശിക്കുടുക്ക' സമ്മാനിക്കുന്നശാന്തേടത്തിയോട് എനിക്ക് പ്രിയമായിരുന്നു.

സുഖമുള്ള ഒരു നുള്ളിന് പാരിതോഷികമായിവെറക്പുരയില്‍ നിന്ന് ഉമ്മ പറഞ്ഞ തേങ്ങകൂടാതെഎന്‍റെ വക ഒരെണ്ണംകൂടി കൊടുത്തിട്ടേ ശാന്തേടത്തിയെഞാന്‍ പറഞ്ഞയച്ചുള്ളൂ..

കഴിഞ്ഞ വെക്കേഷന് നാട്ടില്‍ പോയപ്പോ കലുങ്കിലിരുന്ന്സമപ്രായക്കാരായ നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാരോട് വിശേഷംപറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍  ശാന്തേടത്തി ബസ്സില്‍വന്നിറങ്ങുന്നത് കണ്ടു. 

ഒരു പാട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷമാണ് ഈ കൂടിക്കാഴ്ചയെന്നതിനാല്‍ കൂട്ടുകാരുടെ സംസാരത്തില്‍ നിന്നാണ്ശാന്തേടത്തി തന്നെയാണ് അതെന്ന് മനസിലായത്.

നാടും, നാട്ടുകാരുമൊക്കെ ഏറെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു.

പറഞ്ഞുകേട്ട കഥകളെല്ലാം അവിശ്വസിനീയമായിതോന്നിയെങ്കിലും  പതിയേ എല്ലാം മനസ്സിലായി.

ആഗോളവല്‍ക്കരണം ശാന്തേടത്തിയുടെ ജീവിതത്തിലും മാറ്റങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു.

മണ്‍കലനിര്‍മ്മാണവും, ചൂളയുമെല്ലാംഅവരുടെ പുരയിടത്തില്‍നിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു.

സ്വയം തീയൂതിപ്പെരുപ്പിച്ച് കളിമണ്ണ് കുഴച്ച് ഉരുട്ടിപാകപ്പെടുത്തി ചൂളയിലിട്ടുവേവിച്ച് അവര്‍ തന്നെ വിപണി കണ്ടെത്തുന്നു.

ഒറ്റയാള്‍ പോരാട്ടം.!

മുതല്‍മുടക്കില്ല, 

കിട്ടുന്നത് മുഴുവന്‍ ലാഭം.

ഇപ്പോള്‍ ശാന്തേടത്തിക്ക് കൂട്ടാനിന് അരയ്ക്കാന്‍തേങ്ങാ കടം വാങ്ങിക്കുകയൊന്നും വേണ്ടാ..

അതിവേഗം ബഹുദൂരം സഞ്ചരിക്കാന്‍ശാന്തേടത്തിയെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്തായിരിക്കും?.

ഇന്നലെ നാട്ടില്‍നിന്ന് വാട്ട്സ്അപ്പില്‍ ഒരു സ്നേഹിതന്‍ഒരു വീഡിയോക്ലിപ്പ് അയച്ചിരുന്നു.

കനോലി കനാലില്‍ നിന്ന് പോലീസുകാരും നാട്ടുകാരും ചേര്‍ന്നൊരു മൃതദേഹം കരയ്ക്കെടുക്കുന്ന ദൃശ്യം.കൂടെ കുറേ വിശേഷങ്ങളും..!

ഇന്ന് ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞ് അല്പമൊന്ന് മയങ്ങിയപ്പോള്‍വീണ്ടും ഞാന്‍ ആ ശബ്ദം കേട്ടു.

"ഉമ്മേ...........

അമ്മ പറഞ്ഞൂ,

കൂട്ടാനിന് അരയ്ക്കാനൊരു തേങ്ങാ തരാന്‍.."..  !

-അക്കാകുക്ക-

കലാലയ ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ, ഒരു പിറന്നാള്‍ദിനം..!!

മണ്ഡലമാസക്കാലത്തൊരിക്കല്‍ കൊടുത്ത
പ്രണയലേഖനത്തിന് മറുപടിയായി
ചോറ്റുപാത്രത്തില്‍ അപ്പവും,അരവണപ്പായസവുമായി
നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനക്കുറിയും,
മുടിയില്‍ തുളസിക്കതിരും ചൂടി
പട്ടുപാവാടയും, ബ്ലൌസുമണിഞ്ഞ്‌
മുഖം കുനിച്ചു മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അവളെ
ഞാന്‍ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി.

രക്തമിരമ്പുന്ന അവളുടെ കവിളില്‍
സ്പര്‍ശിച്ചാല്‍ വിരല്‍ത്തുമ്പില്‍ കുങ്കുമം
പടരുമെന്ന് എനിക്ക് ശങ്ക തോന്നി.

ലൈബ്രേറിയന്‍ സൌദാമിനിചേച്ചി
കണ്ണടകള്‍ക്കിടയിലൂടെ രംഗനിരീക്ഷണം
നടത്തുന്നത് ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടതോടെ
തന്ത്രപൂര്‍വ്വം പുറത്തേക്കിറങ്ങാന്‍
ഞാനവളോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

കാമ്പസിന് മുമ്പിലെ റോഡിനപ്പുറത്തെ
ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രമായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം.

ഭരതന്‍റെ അഭ്രപാളിയിലെ, ഋശ്യശൃംഗനെ പിന്തുടരുന്ന
മുനികന്യകയെപ്പോലെ പിറകില്‍ അവളും..

കല്‍വിളക്കിന്‍റെ കൈവരിയില്‍
ചോറ്റുപാത്രം വെച്ച്, 'സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തി'ന്റെ
നോട്ട്ബുക്കിലൊളിപ്പിച്ചിരുന്ന ഒരു നേര്‍ത്ത സ്പൂണ്‍
എനിക്ക് നേരെ നീട്ടിയപ്പോള്‍ ,കടലിരമ്പുന്ന അവളുടെ
കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും ഒരായിരം പ്രണയലേഖനത്തിന്‍റെ
മറുപടികള്‍ ഒരുമിച്ചു വായിച്ചെടുത്തു.

കല്‍മണ്ഡപത്തിന്‍റെ കോണിലെ ഓടുപാകിയ തറയില്‍
അവളെ ചേര്‍ത്തിരുത്തി അരവണപ്പായസത്തിന്‍റെ
മാധുര്യം തങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത്
നെറുകയില്‍ ഒരു ചുംബനം ചാര്‍ത്തിയപ്പോള്‍
പ്രപഞ്ചം ചെറുതായി ഞങ്ങളിലേക്ക് ചുരുങ്ങി.

ഇടതൂര്‍ന്നമുടികളിലെ തുളസിക്കതിരുകള്‍,
ഓടുപാകിയതറയില്‍ ഞെരിഞ്ഞമരുമ്പോള്‍
ശ്രീകോവിലിന് മുകളിലിരുന്ന് പ്രാവുകള്‍ കുറുകിയിരുന്നു.

എനിക്കറിയാം,
ഇന്ന് പിറന്നാളിന് പായസം കഴിക്കുമ്പോള്‍
നെറുകയില്‍ ഞാന്‍ പതിപ്പിച്ച ചുംബനമുദ്രയില്‍
അറിയാതെ നീ തലോടിയിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്.

പക്ഷേ,
ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നില്ല,

ഇന്നിവിടെ ഹോട്ടല്‍മെസ്സിലെ ഊണിന് ശേഷമുള്ള,
റവയും,സേമിയയും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി
കോയാക്ക വെച്ചുവിളമ്പിയ പായസമെന്ന്പേരുള്ള
ദ്രവ്യം കഷായംകുടിക്കുന്നപോലെ രുചിച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍
അന്ന് ഞങ്ങളിലേക്ക് ചുരുങ്ങിയ ആ പ്രപഞ്ചം
വലുതായ് വലുതായി ക്ഷേത്രവും,കാമ്പസും,പുഴകളും,
കടലുകളും കടന്ന് ഈ മരുഭൂമിയിലെത്തിനില്‍ക്കുമെന്ന്..!!
_______________________________________________
കലാലയ ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ, ഒരു പിറന്നാള്‍ദിനം..!!

ഫേയ്ക് പറഞ്ഞ കഥ..!

"അന്യപുരുഷന്മാരോട് കൃത്യമായ് അകലം പാലിക്കണം,
പുരുഷന്മാരുടെ മുന്‍പില്‍ ഇരിക്കരുത്,
വാക്കുകളില്‍ മിതത്വം പാലിക്കണം,
പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മലര്‍ന്നുകിടന്നുറങ്ങരുത്,
ചെരിഞ്ഞേ കിടക്കാവൂ.."

എന്നെല്ലാം വളര്‍ച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടങ്ങളിലും
പറഞ്ഞുപഠിപ്പിച്ച യാഥാസ്ഥികരായ ഓര്‍ത്തോഡോക്സ്
ദമ്പതികളുടെ രണ്ട്പെണ്മക്കളില്‍ മുതിര്‍ന്നവളായിരുന്നു ഞാന്‍.

പതിമൂന്നാമത്തെ വയസ്സില്‍ എന്നോടയാള് ഇഷ്ടം പറഞ്ഞു,
ഒരുവര്‍ഷം പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു,
ഒടുവിലൊരു ദിവസം ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചെന്നെ
ഗാഡമായ് ചുംബിച്ചു.

ഈ ഒരു ചുംബനത്തോടെ 'കളങ്കപ്പെട്ടു' എന്നുകരുതിയ ഞാന്‍
ഇനി എന്‍റെ ജീവിതപങ്കാളി അയാള്‍ തന്നെമതിയെന്ന്
തീരുമാനമെടുക്കുകയായിരുന്നു.

പള്ളിയുടെയും, പട്ടക്കാരുടെയും
ആശീര്‍വാദങ്ങളോടെ ഞാനയാളുടെ മണവാട്ടിയായി.

ദാമ്പത്യത്തിന്‍റെ മധുരമൂറുന്ന ദിനങ്ങള്‍
അധികനാള്‍ നീണ്ടുനിന്നില്ല.,

ഭംഗിയില്ല,നിറമില്ല,അനിയത്തിയുടെയത്രയും പ്രസരിപ്പില്ല
എന്നൊക്കെയുള്ള എന്‍റെ ന്യൂനതകള്‍ അയാളുടെ വായില്‍നിന്നും മദ്യത്തിന്‍റെ രൂക്ഷഗന്ധത്തോടൊപ്പം
പലരാത്രികളിലും പുറത്തുവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

പുകയൂതി കനല്‍പെരുപ്പിച്ച സിഗരറ്റുകുറ്റികൊണ്ട്
മൃദുവായ ശരീരഭാഗങ്ങളില്‍ അയാള്‍ പൊള്ളിച്ചു
ആനന്ദം കണ്ടുതുടങ്ങിയ നാളുകളില്‍ ഞാന്‍ ശബ്ദം
വെളിയില്‍കേള്‍ക്കാതെ വായ്‌പൊത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്
എങ്ങലടിച്ച്കരഞ്ഞിരുന്നു,

വന്യമായ വികാരത്തോടെ ചുംബനങ്ങള്‍ നല്‍കിയിരുന്ന
എന്‍റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ചിലപ്പോഴെല്ലാം അയാള്‍ കാര്‍ക്കിച്ചുതുപ്പിയിരുന്നു.

കണ്ണുനീരിന്‍റെ ഉപ്പും, അവഗണനയുടെ കയ്പ്പും പേറിയ
പീഡനപര്‍വങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ അയാളെനിക്ക് രണ്ട് പെണ്‍കുഞ്ഞുങ്ങളെ സമ്മാനിച്ചു.

രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞിന്‍റെ പിതൃത്വത്തെചൊല്ലി കലഹം
രൂക്ഷമായി. വളര്‍ത്തിവലുതാക്കിയ അച്ഛനുമമ്മയും,
കൂടെപിറന്ന സഹോദരിയുംകൂടി എന്നെ അവിശ്വസിച്ചത്
ഗര്‍ഭിണിയായ നാളുകളില്‍ താങ്ങാവുന്നതിലുമപ്പുറമായിരുന്നു.

പ്രസവിച്ച കുഞ്ഞിന്‍റെ മുഖത്തിന് അയാളുടെ അസാമാന്യമായ
സാദൃശ്യം സമ്മാനിച്ച് ഈശ്വരന്‍ എന്‍റെ കൂട്ടിനെത്തിയപ്പോള്‍
അമ്മയും അനിയത്തിയും കണ്ണുനീര്‍കൊണ്ട് എന്‍റെ കാല്‍പാദങ്ങള്‍ കഴുകി, അച്ഛന്‍ വാത്സല്യത്തോടെ
ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു.

അപ്പോഴേയ്ക്കും കുടുംബകോടതിയില്‍നിന്നും വിവാഹമോചനസര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റും നേടി അയാള്‍ മറ്റൊരു
യുവതിയോടൊപ്പം ജീവിതം തുടങ്ങിയിരുന്നു."

"വേണേല്‍ എഴുതിക്കോ അക്കാകുക്കാ..
എനിക്ക് പറയാനേ അറിയൂ എഴുതാന്‍ അറിയില്ല.
ന്‍റെ മൊബൈലില്‍ മംഗ്ലീഷേയുള്ളൂ.... "

കുലുങ്ങിയുള്ള ചിരികള്‍ക്കൊപ്പം,
അവളുടെ തൊണ്ടയിടറിയിരുന്നില്ലേ..
അതുപറയുമ്പോളെന്ന്‍ എനിക്ക് തോന്നി.

അമ്പരന്ന് അവള്‍പറയുന്നതെല്ലാം മൂളിക്കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന
എന്‍റെ മനോവ്യാപാരം അളന്നുതിട്ടപ്പെടുത്തിയെന്നപോലെ
അവള്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.

ഇപ്പോഴെനിക്ക്‌ ഇവിടെ ഗള്‍ഫില്‍ ജോലിയുണ്ട്.
മെച്ചപ്പെട്ട ശമ്പളമുണ്ട്,
കിടക്കാന്‍ ശീതീകരിച്ച മുറിയുണ്ട്,
പുറംലോകത്തെക്കുറിച്ചറിയുവാന്‍ മൊബൈലില്‍
വൈഫൈയുണ്ട്. ഇവിടെ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന നിങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ട്

അനിയത്തിയെ വിവാഹംകഴിച്ചയച്ചു.
എനിക്കും ,കുടുംബത്തിനും മെച്ചപ്പെട്ട ആഹാരമുണ്ട്.

കഴിഞ്ഞതവണ വെക്കേഷന് നാട്ടില്‍പ്പോയപ്പോളോരു
കാക്കാത്തി കൈനോക്കി എന്നോട് പറഞ്ഞത് എന്താന്നറിയ്വോ?..

"രണ്ടു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവന്‍ തിരിച്ചുവരും,
നിന്നെ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കും"

ഞാനിപ്പോ അയാളുമായി ദിവസവും രാത്രിയില്‍ ചാറ്റ്
ചെയ്യാറുണ്ട്, ഇതേ ഫെയ്ക് ഐ-ഡി യില്‍.

അയാള്‍ക്കറിയില്ല ഞാന്‍ ആരാണെന്ന്.
അയാളുടെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ എല്ലാം എനിക്കറിയാം.

പുതിയഭാര്യ അരികത്തുകിടന്നുറങ്ങുമ്പോള്‍
അയാള്‍ ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ സ്നേഹമൂറുന്ന വാക്കുകളും,
കാമംകലര്‍ന്ന നിശ്വാസങ്ങള്‍ക്കുമായി ഉറക്കമിളച്ച്
കാത്തിരിക്കുകയാണ്.

എനിക്കറിയാം, അയാളോടൊപ്പമുള്ള ജീവിതം
ഒരിക്കലും ആഹ്ലാദപ്രദമാകില്ലെന്ന്.
പക്ഷേ എന്താന്നറിയ്വോ?..
മദ്യപിച്ചുരാത്രിവന്നാല്‍ പിറ്റേദിവസം അയാള്‍ക്ക്‌
ഭയങ്കര തലവേദനയാണ്, അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിക്സ്
പുരട്ടിത്തിരുമ്മികൊടുക്കണം.

ഇതെല്ലാം പുതിയ ഭാര്യ ചെയ്തുകൊടുത്താല്‍ അയാള്‍ക്ക്‌
ഇഷ്ടപ്പെടില്ല, എനിക്കറിയാം.

അയാള്‍ ശര്‍ദ്ധിച്ചത് എത്രയോ തവണ ഞാന്‍ ഈ കൈക്കുമ്പിളില്‍
കോരിയെടുത്ത് വൃത്തിയാക്കിയിരുന്നു.
ഇതെല്ലാം പുതിയ ആ ഭാര്യ ചെയ്യുന്നുണ്ടാവുമോ?..

അയാള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഒരു പാട് സങ്കടപ്പെടുന്നുണ്ടാവില്ലേ?..
ഉണ്ട് എനിക്കറിയാം,
ആ ഹൃദയത്തിന്‍റെ വേദനകള്‍ ഇപ്പോള്‍ എനിക്കറിയാം.

അയാളുടെ രണ്ടുമക്കളുടെ അമ്മയാണെന്നറിയാതെ
അയാളിപ്പോളെന്നെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുകയാണ്.

എനിക്കുവേണം അയാളെ..
മദ്യപിച്ചു മദോന്മത്തനായി ഓരോ രാത്രികളിലും
പടികടന്ന് വരണം.

ഇനിയും കനലെരിയുന്ന സിഗരറ്റ് കൊണ്ട് അയാളെന്‍റെ
മേനിയില്‍ പൊള്ളിക്കണം.

മുഖത്തേയ്ക്ക് തുപ്പണം.
ശര്‍ദ്ധിച്ചത് കൈക്കുമ്പിളില്‍ കോരിയെടുത്ത്
എനിക്ക് മുറി വൃത്തിയാക്കണം
.
ഞാന്‍ മുന്‍പേ പറഞ്ഞില്ലേ?..
മദ്യപിച്ചുരാത്രിവന്നാല്‍ പിറ്റേദിവസം അയാള്‍ക്ക്‌
ഭയങ്കര തലവേദനയാണ്, അപ്പോള്‍ എനിക്ക് വിക്സ്
പുരട്ടിത്തിരുമ്മികൊടുക്കണം."

ഇതും പറഞ്ഞ് അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
_____________________________________________________
ഇന്നലെയൊരു ഫേയ്ക് ഐ ഡി എന്നോട് പറഞ്ഞ കഥ.
ക്ഷമിക്കണം, കഥയല്ല. ജീവിതം..!!

-അക്കാകുക്ക-

നാപ്കിന്‍ പര്‍ചെയ്സിങ്ങിന്‍റെ ഓര്‍മകളിലൂടെ ...

ഒരിക്കല് സ്കൂളീന്ന് വരുന്ന വഴിയില് ഒരാള്‍ ഒരു കവര്‍
എന്‍റെ കയ്യില്ഏല്‍പ്പിച്ചിട്ട്‌ തൊട്ടടുത്ത ടെക്സ്റ്റയില്‍ ഷോപ്പിലെ
നീല ചുരിദാറിട്ട ചേച്ചിക്ക് കൊടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.

ഞാന്‍ ആ കൃത്യം ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിച്ചു
.
ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഷോപ്പിന്‍റെ മുതലാളി
കൌണ്ടറില്‍ ഇരുന്നിരുന്നു, ഇദ്ദേഹത്തിനാണെങ്കിലോ
ഞാന്‍ ഏതുവീട്ടിലെയാണെന്ന് അറിയുകയും ചെയ്യാം.

പിറ്റേന്ന് സ്കൂള്‍ വിട്ടെത്തിയ എനിക്ക് എന്‍റെ വീട്ടീന്ന്
പൊതിരേ കിട്ടി പണിഷ്മെന്റ്..!

എല്ലാം കഴിഞ്ഞൊരു ഉപദേശവും...

"അയാളുടെ കയ്യീന്ന് ആ 'ലവ് ലെറ്റര്‍' അയാളെപ്പേടിച്ചുവാങ്ങിയെന്നിരിക്കട്ടെ,
എങ്കിലത് ആ ഷോപ്പിന്‍റെ ഉടമസ്ഥനെ എല്പ്പിക്കായിരുന്നില്ലേ..?..
ഗുരുത്വമില്ലാത്തവനേ"
"നേരെ ആ പെങ്കുട്ടിക്ക് കൊണ്ട് കൊടുക്കുകയായിരുന്നോ ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നത്.?.. "

ശരി,, അങ്ങനെ ഞാന്‍ ഗുരുത്വം സമ്പാദിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

കുറച്ചു നാള്‍ കഴിഞ്ഞ് സ്കൂളില്‍ കണക്ക് ടീച്ചര്‍ അവധിക്ക്
പോയപ്പോള്‍ പകരക്കാരിയായി നല്ല ഭംഗിയുള്ള ഒരു ടീച്ചര്‍
പഠിപ്പിക്കാനെത്തി.

ടീച്ചറിനെ സോപ്പിട്ട് പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ അവരുടെ പെറ്റ് ആയി.

ഒരു ദിവസം ടീച്ചര്‍ ഒരു കവര്‍ തന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു,
'ഉച്ചയ്ക്ക് ലഞ്ച് കഴിക്കാന്‍ പോകുമ്പോ ഇത് വീടിനടുത്തുള്ള
ലേഡീസ് ഷോപ്പില്‍ കൊടുത്താല്‍ മതി, അയാള്‍ക്കറിയാം.. "

ടീച്ചറിന്‍റെ മുഖത്തും അന്നാ കവര്‍ എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ച ആളുടെ
മുഖത്തുകണ്ടപോലെ ഒരു പരിഭ്രമവും,
ചമ്മലും ഞാന്‍ വായിച്ചെടുത്തു.

എങ്കിലും ടീച്ചറിനോടുള്ള ഇഷ്ടം കാരണം, ഞാനാ കവര്‍
ലേഡീസ് ഷോപ്പിലെ സുമുഖനായ ചെറുപ്പക്കാരനെ
ഏല്‍പ്പിച്ചപ്പോള്‍ "ഭക്ഷണം കഴിച്ച് തിരികെ വരുമ്പോ ഇവിടെ
കയറൂ" എന്നയാള്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

തിരികെ സ്കൂളിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോ മറുപടിക്കത്ത് കൂടാതെ
ഒരു സമ്മാനപ്പൊതിയും കൂടി ടീച്ചറിന് കൊടുക്കാന്‍ അയാള്‍
എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചു,

എനിക്കാണെങ്കില്‍ ആകെ പരിഭ്രമമായി. പൊതിയില്‍ അമര്‍ത്തി
നോക്കിയപ്പോ 'ബ്രഡ്' പോലെ ഞെങ്ങുന്നുണ്ട്. അഴിച്ച് നോക്കാനും ഒരു ഭയം.

പ്രശ്നം ഇനിയും നീട്ടിക്കൊണ്ടുപോയാല്‍
സംഗതി ഗുരുതരമാകുമെന്നും എന്നെയിനിയും വീട്ടുകാര്‍ പഞ്ഞിക്കിടുമെന്ന് ഭയം തോന്നിയതിനാലും പ്രസ്തുത പൊതിയും,കവറും സ്കൂളിലെ വേണ്ടപ്പെട്ട
പരമാധികാരിയായ ഹെഡ്മാസ്റ്ററെ ഏല്‍പ്പിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും,അത് പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കുകയും ചെയ്തു.

ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞെത്തിയ എന്നേപ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ടീച്ചറിനെ,
പിന്നെ പ്യൂണ്‍ വന്ന് ഹെഡ്മാസ്റ്ററുടെ മുറിയിലേക്ക്
കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകുന്നത് ഞാന്‍ തെല്ലൊരു അങ്കലാപ്പോടെയും
അഭിമാനത്തോടെയും ഒളിഞ്ഞുനിന്ന് നോക്കി കണ്ടു.

തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള്‍ ആ പൊതിയും, കവറും
ടീച്ചറിന്‍റെ കൈയില്‍കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി.
ഹെഡ്മാസ്റ്ററും ഈ കള്ളക്കളിയ്ക്ക് കൂട്ടുനില്‍ക്കുന്നോ?..

പക്ഷേ, കണക്ക് ടീച്ചര്‍ ഈ പ്രശ്നത്തിന്‍റെ പേരില്‍ എന്നോട്
വലിയ ശണ്Oയ്ക്ക് വന്നില്ല എന്നതും, സ്കൂളിലെ മറ്റു
ടീച്ചര്‍മാര്‍ പിന്നീട് എന്നെക്കാണുമ്പോഴെല്ലാം കളിയാക്കി
ചിരിച്ചിരുന്നതിനും കാരണം എന്തായിരുന്നെന്ന്
കുറേ കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്‌..
___________________________________________________________
‪#‎CARE‬ FREE സാനിറ്ററിനാപ്കിന്‍) പര്‍ചെയ്സിങ്ങിന്‍റെ ഓര്‍മകളിലൂടെ ഒരു യാത്ര.

-അക്കാകുക്ക-

പുസ്തകപ്പുഴു

'മുഞ്ഞ'ബാധിച്ച അനേകം പ്രൊഫൈലുകള്‍
താണ്ടി നീയെന്‍റെയരികിലെത്തിയ 
ആ പ്രഭാതം നിനക്കോര്‍മ്മയുണ്ടോ?..

ചെറിയൊരു ചാറ്റല്‍ മഴയില്‍ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന
നിന്‍റെ തല തുവര്‍ത്തുമ്പോള്‍ നെറ്റിയിലെ പടരുന്ന സിന്ദൂരം
ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടും കാണാത്തപോലെ കണ്ണടച്ചു.

കളമൊഴികളും, മഴമര്‍മ്മരങ്ങളുമൊരുമിച്ചുതോര്‍ന്നനേരം
ഒരു ചെറിയ മന്ദസ്മിതത്തോടെ പടിയിറങ്ങി
നീനടന്നനേരം വീണ്ടും ഞാനിവിടെ തനിച്ചായി.

ഞാനിപ്പോള്‍, നീ പറഞ്ഞവഴികളിലൂടെ
സഞ്ചരിച്ച് നിന്‍റെ ചാരേയെത്തിനില്‍ക്കുന്നു.

പുസ്തകപ്പുഴുവായ് വെളിച്ചംകയറാത്ത മുറിയില്‍
തനിച്ചിരിക്കുന്ന നിന്നെ ഞാനെന്‍റെ പ്രേമത്തിന്‍റെ
കുരുത്തോലത്തുമ്പില്‍ കൊരുത്ത് പതിയെ വലിച്ച്
പുറത്തിടാന്‍ പോകുന്നു.

നീ വെറുക്കുന്ന ഭൂതവും,വര്‍ത്തമാനവും 
നിന്‍റെ കൈയില്‍നിന്നും പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി 
ഞാനീ കാവേരിയില്‍ ഒഴുക്കട്ടെ?..

പ്രണയതീവ്രമായ സൂര്യരശ്മികളേററ് നീ പുളയുന്നത്
നോക്കിനിന്നെനിക്ക് നിര്‍വൃതിയടയണം.

കുങ്കുമചുവപ്പുള്ള സായാഹ്നവേളകളില്‍
കുന്നിന്‍ചെരുവിലൂടെ നമ്മുക്കൊരുമിച്ച്
പ്രേമപൂര്‍വ്വം തൊട്ടുരുമ്മി നടക്കാന്‍ നിനക്കാഗ്രഹമില്ലേ?..

അടരുന്നസന്ധ്യയില്‍ അകത്തളത്തിലൊരു പായില്‍
നീയും ഞാനും ചുംബനം കൈമാറുമ്പോള്‍
പുറത്ത് മഴപ്പെരുക്കങ്ങള്‍ക്ക് നിനക്ക് കാതോര്‍ക്കേണ്ടേ?..

പ്രിയേ...!
നിന്നെയെനിക്ക് വേണം,

വിജനമായ ഈ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ എന്‍റെ അടിവയറ്റിലെ
തീയായ്,ജ്വാലയായ്,കനലായ് നിന്നിലെ പുസ്തകപ്പുഴുവിനെ
സ്ഫുടം ചെയ്തെടുത്ത് ഞാനൊരു പൂമ്പാറ്റയാക്കും.

മഴവില്ലിനെക്കുറിച്ചെഴുതാന്‍ നീ തയ്യാറായിക്കോളൂ..
മാനത്ത് കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ വിരിയുന്നുണ്ട്.

നിന്‍റെ തൂലികയിലെ വരികളായി കടലാസില്‍ പടര്‍ന്നിറങ്ങാന്‍
മഴയും,ഞാനും ഇപ്പോള്‍ പെയ്തുതുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.

-അക്കാകുക്ക- — feeling in love

മത്സ്യകന്യക

മഴക്കവിതകള്‍ മൂളുന്നൊരു മത്സ്യകന്യകയെ
കിനാവ്‌ കാണുന്നതൊരു പതിവായിരിക്കുന്നു.

തിരകളെണ്ണിയിരിക്കുമ്പോഴൊന്നും തീരാത്തണയാതെ
നിശീഥിനിയുടെ നിമിഷങ്ങളിലെപ്പോഴോയെന്‍റെ
തൂവെള്ളപ്പുതപ്പിനടിയിലേക്ക് നീന്തിക്കയറുന്നവള്‍
പുലരിയില്‍ ഞാനുണരുംമുന്‍പേ പടികടന്ന്‍പോകുമായിരുന്നു.

കണ്ണ്തിരുമ്മിയെഴുന്നെല്‍ക്കുമ്പോഴവളുടെ വെള്ളിയര-
ഞ്ഞാണത്തിലെ ചിതമ്പലുകള്‍ കൌതുകപൂര്‍വ്വം 
വീക്ഷിക്കുന്നമാത്രയിലെന്‍റെയരക്കെട്ടിലൊരു
കളമെഴുത്തുപാട്ടിന്‍റെ വഴുവഴുപ്പാര്‍ന്ന നേര്‍ത്ത
ശീലുകള്‍ കണ്ടുഞാന്‍ അമ്പരപ്പെടാറുണ്ടെപ്പോഴും.

തന്ത്രപരമായവളെ ഞാനിന്നുരാത്രിയെന്‍റെ
ചൂണ്ടയില്‍ കോര്‍ക്കും,
പഞ്ചസാരത്തരികളിട്ട് പാലൂട്ടിവളര്‍ത്താനൊരു
പളുങ്കുഭരണി ഞാന്‍ പാകപെടുത്തിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്.

ഞാനിപ്പോള്‍ വിളക്കണച്ചു ഉറക്കംനടിച്ചു കിടക്കുകയാണ്.
കതകുകള്‍ അവള്‍ക്കായ്‌ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നു.
തിരകളുടെ ഇരമ്പല്‍ എനിക്കിപ്പോള്‍ ശ്രവ്യമാണ്,
അവളുടെ വാല്‍പാദങ്ങളുടെ മെതിയടിയൊച്ചകള്‍
അടുത്തടുത്ത് വരുന്നുണ്ട്.

മഴമേഘക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ താരാട്ടുപാടിയുറക്കുന്നൊരു
മത്സ്യകന്യകയും ഞാനുമാണിന്നുരാത്രിയെന്‍റെ സ്വപ്നം..!

-അക്കകുക്ക- — feeling romantic.

പ്രണയോംകിസിന്ദഗി കഭി ഭി ഖതം നഹി ഹോതാഹേയ്,,!

സായാഹ്നങ്ങളില്‍ ഞാനിവിടെ തനിച്ചാണ്,
വീടിന്പുറത്തെ പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ ഒരുകപ്പ് ചായയും,
അരികിലൊരു ലാപ്‌ടോപ്പുമായി കുറേനേരമിങ്ങിനെയിരിക്കും.

സന്ധ്യമയങ്ങുമ്പോള്‍ ആരാധനാലയങ്ങളില്‍ നിന്നും
പ്രാര്‍ത്ഥന ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന അശരീരികള്‍ കേട്ടുതുടങ്ങും.

ദൈവവുമായുള്ള സമ്പര്‍ക്കത്തിന് ശേഷം, ഇളംകാറ്റിന്‍റെ
തഴുകലേറ്റ്‌ പുല്‍നാമ്പുകളോട് കിന്നാരംപറഞ്ഞ് 
അരണ്ടവെളിച്ചത്തില്‍ മലര്‍ന്ന്കിടക്കുമ്പോള്‍
ചിലസമയങ്ങളില്‍ ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ടായിരിക്കും.

അടുത്തടുത്തായി പിണങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന രണ്ട്നക്ഷത്രങ്ങള്‍
പോകെപ്പോകെ ഈര്‍ഷ്യവെടിഞ്ഞു ഇണചേരുന്നത്
മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിക്കും.

പിന്നീട് കണ്ണുകള്‍ പതിയെ അടച്ചുപിടിക്കും.
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കിന്നാരം പറച്ചിലും,ശൃംഗാരസ്വരങ്ങളും
അപ്പോഴെനിക്ക്‌ വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാം.

ഓരോ ദിവസവും ചന്ദ്രന്‍ പ്രകാശിക്കുന്നത് രൂപഭേദങ്ങളുടെ
വേഷപ്പകര്‍ച്ചയോടെയാണ്. അപ്പോഴെല്ലാം എനിക്കെന്‍റെ
പ്രണയിനിയെ ഓര്‍മ്മവരും ,
അവളും അങ്ങിനെത്തന്നെയല്ലേ?..

ഗോകര്‍ണ്ണത്തില്‍ എന്‍റെ പ്രിയതമയിപ്പോള്‍ ഗാഡമായ
നിദ്രയില്‍ കിനാവുകളുടെ ലഹരിയില്‍ ഒരു മഴക്കവിത
മൂളുന്നുണ്ടാവും.
_________________________________________________________
#പ്രണയോംകിസിന്ദഗി കഭി ഭി ഖതം നഹി ഹോതാഹേയ്,,!

-അക്കാകുക്ക- — feeling loved.

കൊലയാളികള്‍ക്ക് ഒരോര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്‌ :-

കത്തി മൂര്‍ച്ചയുടെ പര്യായമായിരിക്കണം.

കാരണം,
കോശങ്ങളെ അരിഞ്ഞു മുന്‍പോട്ടുപായുമ്പോള്‍
ഉറുമ്പ് കടിക്കുന്ന വേദനപോലും ഉണ്ടാവരുത്.

എതിരെ നിന്ന് മുഖാമുഖം പകയോടെ
കണ്ണില്‍ നോക്കി ചന്നംപിന്നം വെട്ടിക്കണ്ടിക്കരുത്.

കാരണം,
ഉറക്കച്ചടവുള്ള കണ്‍കോണുകളിലെ ഭീതി തലച്ചോറി
ലൂടെ ഹൃദയത്തിലെത്തി പെരുമ്പറ മുഴക്കും.

പിറകില്‍ നിന്ന് പിന്‍കഴുത്തില്‍ ആഞ്ഞൊരു
വെട്ടിന് ഉടലും തലയും വേര്‍പെടണം.
'അമ്മേ' യെന്ന്‍ വിളിക്കാനുള്ള സാവകാശം
പോലും ബാക്കി വെച്ചേയ്ക്കരുത്.

കാരണം,
ആ വിളി അമ്മ കേള്‍ക്കും,എത്ര ദൂരെയാണെങ്കിലും
എത്ര ഗാഡമായ നിദ്രയിലാണെങ്കിലും.

എപ്പോഴോ കുഴിച്ചിട്ട പൊക്കിള്‍ക്കൊടി
ഭൂമിക്കടിയില്‍കിടന്ന് പ്രകമ്പനം കൊള്ളും,
അതിന്‍റെ പ്രതിധ്വനികള്‍ നിങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങളുടെ
അസ്ഥിവാരങ്ങള്‍ തകര്‍ത്തെറിയാനുള്ള
സുനാമിത്തിരകളെക്കാള്‍ ശേഷിയുണ്ടായിരിക്കും.

ശാപഗ്രസ്ഥങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയില്‍ അനാഥമാക്കപ്പെടുന്ന
കുടുംബം നിങ്ങള്‍ക്കൊരിക്കലും അലങ്കാരമാവില്ല.

അനന്തരം,
ഉറവപോല്‍ ഉതിരുന്ന രുധിരപ്രവാഹം
തൂവെള്ളവസ്ത്രത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞെടുക്കണം
ശവംതീനിയുറുമ്പുകള്‍ക്ക് പാനം ചെയ്യാന്‍
തെരുവില്‍ ഉപേക്ഷിച്ച് കടന്നുകളയരുത്.

മുന്‍പോട്ട് തള്ളിയ കണ്ണുകള്‍ തിരികെ പ്രതിഷ്ടിച്ച്
ചേര്‍ത്തടയ്ക്കാന്‍ മറന്നുപോകരുത്.
നേരംപുലരും വരെ നിങ്ങളിലൊരാള്‍ കാവലിരിക്കണം.

കാരണം,
തെരുവുനായ്ക്കള്‍ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നുണ്ടാവും,
നിങ്ങളെപ്പോലെ..

അവയ്ക്ക് വേണ്ടത് മാംസമാണെങ്കില്‍,
നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടത് ജീവനാണല്ലോ....
തുടിക്കുന്ന,ത്രസിക്കുന്ന ജീവന്‍..!

-അക്കാകുക്ക

തുപ്പലിന്‍റെ മണമുള്ള ബസന്തി..

തുപ്പലിന്‍റെ ചൂരുള്ള അവളുടെ
പേര് 'ബസന്തി' എന്നായിരുന്നു.

ഗോതമ്പിന്‍റെ നിറവും, പിരിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന തോളറ്റംവരെ
അലസമായിട്ടിരിക്കുന്ന ചെമ്പന്‍ മുടിയും,
വസൂരിക്കലയുള്ള തുടുത്ത മുഖവും,
കല്ല്‌പതിച്ച മൂക്കുത്തിയുമൊക്കെയായി
പടികടന്ന് മുറ്റത്തെത്തുമായിരുന്ന അവളെ കാണുമ്പോള്‍,
പ്രളയകാലത്ത്ഒറീസയില്‍ നിന്നും കേരളത്തിലെത്തുന്ന
കൂട്ടത്തിലെ ഒരന്തേവാസിയെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചിരുന്നു.

മുട്ടിന് താഴെവരെയുള്ള പാവാടയുടെ ഒരു തുമ്പ് അരയില്‍
തിരുകിക്കയറ്റി, നിറംമങ്ങിയ പുള്ളിജംബറുമിട്ട് മുറ്റമടിക്കുന്ന
ബസന്തിയെയാരിക്കും മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില്‍
ഉണര്‍ന്നെണീറ്റുവരുമ്പോള്‍ കാണുന്നത്.

'ചാരമിട്ട് അമര്‍ത്തിത്തേച്ചാലേ വൃത്തിയാവൂ .. ട്ടോ..'
ഉമ്മാന്‍റെ ആജ്ഞ സ്ഫുരിക്കുന്ന ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ബസന്തിയുടെ പാത്രംമോറലിന് ജീവന്‍ വെക്കും.

പെങ്കുട്ടികള്‍ ഇല്ലാത്ത വീടായിരുന്നതിനാല്‍ എന്‍റെയും,
അനിയന്മാരുടേയും പഴയ ഷര്‍ട്ടുകള്‍ ഉമ്മ ഇടയ്ക്കിടെ
ബസന്തിക്ക് പൊതിഞ്ഞെടുത്ത്കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

പക്ഷേ , അതൊന്നും അവള്‍ ധരിച്ചുകണ്ടിട്ടിട്ടില്ല.
പടികടന്ന് വരുന്നതും,പോകുന്നതുമല്ലാതെ, എവിടെനിന്ന്
ബസന്തി വരുന്നു,എവിടേക്ക് പോകുന്നു എന്നും എനിക്കറിയില്ല.

എപ്പോഴും മുഖത്ത് ഒരു വിഷാദഭാവം തളംകെട്ടി
നിന്നിരുന്ന അവള്‍ സംസാരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.

മച്ചിലെ മാറാല തൂക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഒരു വലിയ എട്ടുകാലിയെ
കണ്ടുപേടിച്ച് 'അരെ..ബാപ്പ് രേ.. ബച്ചാവോ,, ബച്ചാവോ'
എന്നും ഓരിയിട്ട് എന്റെയരികെ ഓടിവന്ന് ചേര്‍ന്നണഞ്ഞ്
നിന്നപ്പോള്‍ കിതപ്പണയ്ക്കാന്‍ പാടുപെടുന്ന തുപ്പലിന്‍റെ മണമുള്ള
ബസന്തിയെ ഞാന്‍ തെല്ലൊരു കൌതുകത്തോടെ നോക്കി.

ഉമ്മ വീട്ടിലില്ലാതിരുന്ന ഒരു ദിവസം അടുക്കളയിലെ അലമാരിയില്‍
നിന്നും പലഹാരം എടുക്കാനായി കസേരയിട്ട് കയറുന്നതിനിടയില്‍
തെന്നിവീണ് കാല്പൊട്ടിയ എന്നെ അനുകമ്പയോടെ
പിടിച്ചെഴുന്നെല്‍പ്പിച്ച ബസന്തി മുറിവില്‍ തേയിലപ്പൊടി വിതറി
പഴന്തുണി വെച്ചു കെട്ടിത്തന്നു.

തുപ്പലിന്‍റെ മണം ഒഴിച്ചുനിര്‍ത്തിയാല്‍ ബസന്തി
എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവള്‍ ആയിത്തീരുകയായിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം മഴയത്ത് വില്ല്പൊട്ടിയ
ഒരുകുടചൂടി പടികടന്ന് വരുമ്പോള്‍ അവളുടെ കൈയില്‍
ഒരു റോസാച്ചെടിയുടെ കമ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു.

മുറ്റമടിക്കുന്നതിനിടയിലോ,പാത്രം മോറുന്നതിനിടയിലോ,
എപ്പോഴോ ഒരു മണ്‍ചട്ടിയില്‍ ആ റോസാകൊമ്പ് കുഴിച്ചിട്ട്
വെള്ളം ഒഴിച്ച് എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഇരുമ്പന്‍പുളിമരത്തിനടുത്ത്
അവള്‍ കൊണ്ടുപോയി വെക്കുന്നത് ഞാന്‍ അവളറിയാതെ ശ്രദ്ധിച്ചു.

ചിലപ്പോഴൊക്കെ മുടിചീകാന്‍ വരാന്തയിലെ
ചില്ല്പൊട്ടിയകണ്ണാടിക്കരികിലെ ചീര്‍പ്പ് കൈയിലെടുക്കുമ്പോള്‍
പിരിഞ്ഞ ചെമ്പന്‍മുടികള്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍
തെല്ലൊരു അലോസരത്തോടെ പറിച്ചുകളഞ്ഞു.

എങ്കിലും ബസന്തിയെ എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു.

ഏകാദശികാണാന്‍ പോയപ്പോ, വിനോദ് അവന്‍റെ പെങ്ങള്‍ക്ക്
വളയും,റിബ്ബണും,പൊട്ടും വാങ്ങിയപ്പോള്‍ അതുപോലൊരുകൂട്ടം
എനിക്കും വേണമെന്ന് പറഞ്ഞ എന്നെ നോക്കി അവന്‍ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു.

ഉമ്മ കാണാതെ ഏകാദശിക്ക് വാങ്ങിച്ച പൊതി
ഇരുമ്പന്‍പുളിമരത്തിന്‍റെ ചുവട്ടില്‍ റോസാച്ചെടിയെ
സാക്ഷിയാക്കി ബസന്തിക്ക് സമ്മാനിക്കുമ്പോള്‍
വിടരാന്‍വെമ്പുന്ന ഒരു ചുവന്ന മൊട്ട് എന്നെനോക്കി
മന്ദസ്മിതം പൊഴിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.

പിറ്റേന്ന് പുലരുമ്പോള്‍ വളയും,റിബ്ബണും,പൊട്ടും അണിഞ്ഞ്
പടികടന്ന് വരുന്ന ബസന്തിയെ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു.

പക്ഷേ.. !

ബസന്തി വന്നില്ല.

പിന്നീട് വന്നില്ല..
ഒരിക്കലും വന്നില്ല..

പിന്നീട് ഞാനറിഞ്ഞു,

ബസന്തി മരിച്ചുപോയിരുന്നു.,!

ഇനി ..എഴുതാന്‍ വിരലുകളും വരികളും മരവിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇരുമ്പന്‍പുളി മരത്തിനടുത്ത ബസന്തി നട്ടുനനച്ചിരുന്ന ചുവന്ന
റോസാച്ചെടിയില്‍ പിന്നീടൊരിക്കലും പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞില്ല.

എങ്കിലും ഞാനിടയ്ക്ക് അവിടെപോയി വെറുതെനില്‍ക്കുമായിരുന്നു.
അപ്പോഴൊക്കെ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ തുപ്പലിന്‍റെ മണവും
എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു.

-അക്കാകുക്ക-

മഴമേഘക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഉല്‍പ്പത്തി...

ഭിഷഗ്വരന്‍റെ കൈയിലെ മൂര്‍ച്ചയേറിയ കത്തി
പോലുള്ള ആയുധം കൊണ്ടാണവളെന്‍റെ ഹൃദയം
കീറിമുറിച്ച് മഴമേഘങ്ങളില്‍ അലിയിച്ചെടുത്ത
പ്രണയതീര്‍ത്ഥം പകര്‍ന്നൊഴിച്ചിട്ട്‌ പടിയിറങ്ങിയത്.

ഈ മരുഭൂവിലെ കൊടുംചൂടില്‍ ആവിയായ്,
നീരാവിയായ് ബഹിര്‍ഗമിക്കാനാവാതെ 
തുന്നിക്കെട്ടിയ ന്‍റെ ഹൃദയത്തിലാ സ്നേഹജലം
അഗ്നിപര്‍വതം പോല്‍ പുകഞ്ഞ് നീറുന്നു..!

പാതിമയക്കത്തിലെ അപരാഹ്നങ്ങളില്‍
ഉന്മാദത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയില്‍ ഞാനിപ്പോള്‍
കാണുന്ന ചൂടുള്ള കിനാക്കളെല്ലാം അവളുടെ
മഴക്കവിതകളെക്കുറിച്ചു മാത്രമായിരിക്കുന്നു.

ഇളംചൂടുള്ള തുടിക്കുന്ന മാറില്‍ച്ചേര്‍ത്തുപിടിച്ച
വളെന്നെ ഓരോ കിനാക്കളിലും താരാട്ടുപാടുന്നു.
പൊഴിയുന്ന മുടികള്‍ക്കിടയിലൂടെ താമരനൂലുകള്‍
തോല്‍ക്കുന്ന അംഗുലികളാല്‍ പതിയേ തലോടുന്നു.

നെറ്റിയിലൂടെ പടര്‍ന്നിറങ്ങുന്ന വിയര്‍പ്പ്തുള്ളികളും
നാസാരന്ദ്രങ്ങളിലൂടെ കിനിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന രുധിരകണങ്ങളും
പവിഴാധരത്താല്‍ ഒപ്പിയെടുക്കുന്നു, ഞാനപ്പോള്‍
മൃദുവായി കണ്‍പീലികള്‍ ചേര്‍ത്തടയ്ക്കുന്നുവെത്രെ..!

ഇനിയുമെത്ര നാഴികകള്‍?...
ഈ അഗ്നിപര്‍വ്വതം വിസ്ഫോടനം ചെയ്തവള്‍
നിക്ഷേപിച്ച പ്രണയലാവകളീ മരുഭൂമിയിലെ
ഓരോ മണല്‍ത്തരികളിലും പടര്‍ന്നുചേരുവാന്‍..

മാലാഖമാര്‍ അവളോടൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് സ്വര്‍ഗത്തില്‍
മണിയറയോരുക്കുന്ന ധൃതിപിടിച്ച പ്രവര്‍ത്തിയിലത്രേ..!!

-അക്കാകുക്ക-

മീനമാസത്തിലെ ഫയല്‍..

പുരാതനശേഷിപ്പുകളുടെ സ്മാരകകം പോലെയുള്ള ഒരു
നാലുകെട്ടിലായിരുന്നു ആ ഓഫീസ് പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നത്.
ദേവസ്വംബോര്‍ഡില്‍ നിന്നും ലേലത്തില്‍ വാങ്ങിച്ചതിന് ശേഷം
പുതിയൊരു കെട്ടിടം നിര്‍മ്മിക്കുന്നതുവരെ ഈ നാലുകെട്ടില്‍
തുടരുന്നുവെന്ന് മുന്‍പെപ്പോഴോ ആരോ പറഞ്ഞിരുന്നത് ഓര്‍മ്മയില്‍ വന്നു.
ബൈക്ക് മതില്‍കെട്ടിനുള്ളിലേയ്ക്ക് ഓടിച്ചുകയറ്റി വരാന്തയോട് ചേര്‍ന്ന
വലിയൊരു പ്ലാവിന്‍റെ ചുവട്ടില്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു.

നിറയെ ചാമ്പകമരങ്ങളും,ജാതിവൃക്ഷങ്ങളുമൊക്കെയായി
ഒരു പുരാതന നായര്‍തറവാടിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം.
മതിലിനോട് ചേര്‍ന്നു മൂലയില്‍ വവ്വാലുകള്‍ ചപ്പിയിട്ട ബദാമിന്‍റെ
കായ്കള്‍ വൃക്ഷച്ചുവട്ടില്‍ നിറയെ പരന്നുകിടക്കുന്നു.

വരാന്തയില്‍ തൂത്തുകൊണ്ടിരുന്ന സ്ത്രീയോട് ആപ്പീസറുടെ മുറിയിലേക്ക്
പോകേണ്ട വഴിയന്വേഷിച്ചു. വലിയൊരു മുന്‍വാതിലിലൂടെ
അകത്ത്പ്രവേശിച്ച്,വിശാലമായ നടുമുറ്റവും കഴിഞ്ഞ് മരത്തിന്‍റെ
ഗോവണിയിലൂടെ മുകളിലേയ്ക്ക് കയറി. ചുറ്റിലും പഴമയുടെ
ഒരു ഗന്ധം തളംകെട്ടി നിന്നിരുന്നു. അപ്പീസിലെ ജോലിക്കാരെല്ലാം
വന്നുതുടങ്ങുന്നതേയുള്ളൂ....

'പൂങ്കാവനം' എന്ന് നെയിംബോര്‍ഡുള്ള ആപ്പീസറുടെ മുറിക്കുമുന്‍പില്‍
കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന കസേരയില്‍ ഒരെണ്ണം പൊടിതട്ടിയെടുത്തു ആസനസ്ഥനായി. രാവിലെ  ഒന്‍പതരമണിയ്ക്കും  ശരീരം വിയര്‍ത്തൊഴുകുന്നു. മീനമാസത്തിലെ ചൂട് അതിന്‍റെ മൂര്‍ധന്യത്തില്‍ എത്തിനില്‍ക്കുന്നു. വീട്ടില്‍നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ കര്‍ച്ചീഫ് എടുത്ത് പാന്‍റ്സിന്‍റെ
പോക്കറ്റില്‍ത്തിരുകിത്തന്നതിന് ലാലീസിനോട് മനസ്സില്‍ കടപ്പാട് രേഖപ്പെടുത്തി. നെറ്റിയിലൂടൊഴുകുന്ന വിയര്‍പ്പ്ചാലുകള്‍ എത്ര തുടച്ചിട്ടും
നിലയ്ക്കുന്നില്ല.

ഒഴിഞ്ഞുകിടന്നിരുന്ന കസേരകളില്‍ അവിടെയവിടെയായി ആളുകള്‍
ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.

'ഈ ആപ്പീസര്‍മാരുടെയൊക്കെ കാര്യം?..!! ഇവര്‍ക്കൊക്കെ സമയത്തിന്
എത്തിക്കൂടെ?.. '
സര്‍ക്കാര്‍ ആപ്പീസുകളുടെ കെടുകാര്യസ്ഥതയെക്കുറിച്ച്
ചുറ്റിനും കൂടിയിരുന്ന രണ്ട്പേര്‍ അന്യോന്യം പിറുപിറുക്കുന്നു.

അല്‍പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍  വെളുത്ത്തടിച്ച്മധ്യവയസ്കയായ  ഒരു
സ്ത്രീ അപ്പീസറുടെ മുറിക്കുള്ളിലേയ്ക്ക് കയറിപ്പോയി. ചെമ്പകപ്പൂവിന്‍റെ
പരിമളം അപ്പോള്‍ ആ ഇടനാഴിയില്‍ ഉള്ളതായി തോന്നി. ആ സ്ത്രീ കടന്നുപോകുന്ന സമയം വരെ അങ്ങിനെയൊരു സുഗന്ധം അവിടെയില്ലായിരുന്നല്ലോ എന്നും ഞാനോര്‍ത്തു.

'വെല്ല്യ ഗൌരവക്കാരിയാ ഈ പൂങ്കാവനം സാര്‍..  ഒരു പൈസ കൈക്കൂലി മേടിക്കൂലാ...  അനധികൃതമായ ഒരു കാര്യത്തിനും കൂട്ടുനിക്കൂലാ...
എത്ര നാളായി ഒരു സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റിന് കേറിയിറങ്ങുന്നു.'

ഒരു വൃദ്ധന്‍റെ അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരം, ആരോടോ...

ഓ... ഗോഡ്.. പണിയാവുമോ?...
ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.

ഈ ഇരുപത്തിയേഴാം വയസ്സില്‍തന്നെ ഇങ്ങിനെ ഫയലുകളുമായി
ഒരു കൂട്ടം ആപ്പീസുകള്‍ കയറിയിറങ്ങേണ്ടി വരുമെന്ന് സ്വപ്നത്തില്‍പ്പോലും
കരുതിയിരുന്നില്ല.

ലാലീസിന്‍റെ ഒരാഗ്രഹമായിരുന്നു, നാഷണല്‍ഹൈവേയോട് ചേര്‍ന്ന്
ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ആ പ്ലോട്ടില്‍ ഒരു ഷോപ്പിംഗ്‌ കോംപ്ലക്സ്.
അവളുടെ ആദ്യത്തെ ഡെലിവറിയും, തിരക്കുകളുമെല്ലാം അവസാനിച്ചപ്പോള്‍
കെട്ടിടം പണി തുടങ്ങി. പഞ്ചായത്ത്,വില്ലേജ്, ഇലക്ട്രിസിറ്റി,വാട്ടര്‍കണക്ഷന്‍ എന്ന് വേണ്ടാ.. ഓരോ കാര്യങ്ങള്‍ക്കുമായി നിരവധി തവണ ഓരോരോ ആപ്പീസുകള്‍...  ഇവിടെയെത്തുന്നത് ഇതാദ്യം.

'സാറിനെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് വിളിക്കുന്നു'
ഗഹനമായ പ്രാരാബ്ദചിന്തകളുടെ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ ഭേദിച്ച് മുറിയില്‍
നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയ മുന്‍പ് വരാന്തയില്‍ കണ്ട തൂപ്പുകാരിയുടെ ശബ്ദം.

'മേ ഐ കമ്മിന്‍?...'
ഹാഫ്ഡോറില്‍ തട്ടി അനുവാദം ചോദിച്ചു അകത്തുകടന്നു.

'സിറ്റ്ഡൌണ്‍..'

മേശയ്ക്കുപിറകിലെ തടിച്ച മരക്കസേരയില്‍ കുറച്ചുമുന്‍പ് ചെമ്പകത്തിന്‍റെ
സുഗന്ധവും പരത്തി കടന്നുപോയ സ്ത്രീ ഇരിക്കുന്നു. ഏതാണ്ട് അമ്പതിനോടടുത്ത പ്രായം തോന്നിക്കും. ആജ്ഞകള്‍ സ്ഫുരിക്കുന്ന മുഖഭാവം
ആഡ്യത്വം നിഴലിക്കുന്ന ശരീരഭാഷയില്‍ അവര്‍ മൊഴിഞ്ഞു.

എന്‍റെ കൈയിലെ ഫയലുകള്‍ മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചു ഭവ്യതയോടെ
ഞാനവരെ നോക്കി എന്‍റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചു.

'ഉക്കാരു' ഇരിക്കൂ... '
ഒരു ചെറുമന്ദസ്മിതത്തോടെ അവര്‍ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഞാന്‍ ഇരുന്നു.

ഫയലുകളിലെ ഓരോ പേജുകള്‍ മറിക്കുന്നതിനിടയിലും ഞാനറിയാതെ
അവരും, അവരറിയാതെ ഞാനും പരസ്പരം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

'ഉക്കാര്' എന്ന് അവര്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞതും,പുറത്ത് ബോര്‍ഡില്‍ എഴുതിയ
'പൂങ്കാവനം' എന്ന അവരുടെ പേരും കൂടി ഒരു താരതമ്യപഠനം നടത്തിയപ്പോള്‍ ഈ പ്രസ്ഥാനം മെയ്‌ഡ്-ഇന്‍- തമിഴ്നാട് ആണെന്ന്
ഈസിയായി പിടികിട്ടി.

എന്താ പേര്?..

ഖൈസ് കോംപ്ലക്സ് ... മാഡം...

ഹി. ഹി.. നിങ്ങളുടെ പേരാണ് ചോദിച്ചത് ?...

സോറി മാഡം...

ഞാന്‍ പേര് പറഞ്ഞു.

'ഖൈസ്'  ഉങ്കളുടെ മകന്‍റെ പേരാവും?.. അല്ലേ?.. ഗുഡ്..

വീണ്ടും ചിരിയുടെ അലകള്‍ ഓളംവെട്ടി..

മുകളില്‍ കറങ്ങുന്ന ഫാനിനടിയിലും വിയര്‍ത്തുകുളിക്കുന്നു.
കര്‍ച്ചീഫ് എടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു.

മീനമാസത്തിലെ ചൂട് റൊമ്പപ്രമാദം തന്നെ ... അല്ലേ?...

തികച്ചും ഒഫീഷ്യല്‍ അല്ലാത്ത ആ ചോദ്യം കേട്ട്, മുന്‍പ് പുറത്തിരുന്ന വൃദ്ധന്‍
സൂചിപ്പിച്ച 'ഗൌരവക്കാരി' എന്ന ആ പരാമര്‍ശത്തിന് നിരക്കാത്തതാണല്ലോ
എന്നൊരു ഉള്‍വിളി തോന്നിപ്പോയ നിമിഷം.

'അതെ, മാഡം.. വെരി ഹോട്ട്..'
ഞാന്‍ തെല്ലൊരു സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.

'എന്ത് ചെയ്യുന്നു?..'
വീണ്ടും  പൂങ്കാവനം മാഡം.

ഞാന്‍ വിദേശത്തായിരുന്നു, മാഡം.
ഇപ്പോള്‍ ഇവിടെ അല്‍പ്പം എന്‍ഗേജ് ആയതിനാല്‍ ലോങ്ങ്‌ ലീവിലാണ്.

അത് ഞാന്‍ ഈ ഫയലുകള്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്.
അവര്‍ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട്പറഞ്ഞു.

എവിടെയാ പഠിച്ചത്?.. ഐ-മീന്‍.. കോളെജ്?..
നാട്ടിക- എസ്-എന്‍ കോളേജ്.. കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍  എം-ഇ-എസ്-അസ്മാബി കോളേജ്.... മാഡം...
ദേന്‍?...
വീണ്ടും...
തീര്‍ത്തും അനാവശ്യമായ , അണ്‍-ഒഫീഷ്യലായ ഒരു കൂട്ടം ചോദ്യങ്ങള്‍....

വെറുതെയാല്ലാ.. ഈ മീനച്ചൂടില്‍ വിയര്‍ക്കുന്നത്. നിങ്ങളൊക്കെ മിഡില്‍ഈസ്റ്റില്‍ എ-സി മുറികളില്‍ ഇരുന്ന് ശീലിച്ചതിന്‍റെ ട്രബിളാ..!!
എന്നും പറഞ്ഞ് അവര്‍ അടിവരയിട്ടു.

എന്തായാലും ഈ ആപ്പീസില്‍ അധികം കയറിയിറങ്ങേണ്ടി വരില്ലാ.. എന്ന്
മനസ്സ് മന്ത്രിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.

പക്ഷേ.. പ്രതീക്ഷകള്‍ അസ്ഥാനത്താക്കി അവര്‍ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.
'എനിക്ക് അവിടെ വന്ന് ഒന്ന് 'വെരിഫൈ' ചെയ്യണമല്ലോ'.. !!

ഈ ഒരാവശ്യം മുന്‍കൂട്ടി എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.
പക്ഷേ ഇങ്ങിനെയൊരു പരിചയപ്പെടലില്‍ ഈ ആവശ്യം ഒഴിവാകുമെന്ന്
തോന്നിപ്പോയി.

ഷുവര്‍.. മാഡം.. മാഡത്തിന്‍റെ സൗകര്യം പോലെ എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും
മനസ്സിലുള്ള മുഷിപ്പ് പുറത്തുകാണിക്കാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

ഓക്കേ... എങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഫോണില്‍ അറിയിക്കാം, നമ്പര്‍ ഈ ഫയലില്‍
കുറിച്ചിട്ട്‌ അപ്പറം സൂപ്രണ്ടിന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് കൊടുത്തോളൂ.. അല്ലെങ്കില്‍
ഇവിടിരിക്കട്ടെ,.. ഞാന്‍ പ്യൂണ്‍ വശം കൊടുത്തയച്ചോളാം.

ബാഗ് തുറന്ന് ഒരു കുപ്പി വെള്ളം എടുക്കുന്നതിനിടയില്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞു.

കുടിക്കൂ.. വല്ലാതെ വിയര്‍ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ..!!
അവര്‍ കുപ്പി എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.

'ഗ്ലാസ്...?... മാഡം..'

'വൈ ഷൂഡ്?... നോ ഫോര്‍മാലിറ്റീസ്....'

വീണ്ടും പ്രായത്തെ വെല്ലുന്ന ചിരിയുടെ ഓളംതല്ലല്‍....

പൂങ്കാവനം നിഗൂഡതകളിലൂടെ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടു കളിക്കുന്നോ?...

കര്‍ച്ചീഫെടുത്ത് മുഖം ഒന്നുകൂടി അമര്‍ത്തിത്തുടച്ചു.

'എന്‍റെ വിരലുകളില്‍ സ്പര്‍ശിക്കാതെതന്നെ ഈ കുപ്പി അവര്‍ക്കെനിക്ക്
തരാമായിരുന്നില്ലേ?...'
വരണ്ട തൊണ്ടയിലൂടെ തണുത്തജലം പടര്‍ന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാനോര്‍ത്തു.

ടവ്വലെല്ലാം വിയര്‍ത്തു നാശമായല്ലോ...!!

ഞാന്‍ ചെറിയൊരു ചമ്മലോടെ ചിരിച്ചു.

'വിരോധമില്ലെങ്കില്‍ എതെടുത്തോളൂ... പുതിയതാ..'
വീണ്ടും ബാഗ് തുറന്ന് ഒരു തൂവെള്ളനിറത്തിലുള്ള കര്‍ച്ചീഫ് അവര്‍
എന്‍റെ നേരെ നീട്ടി.

'മാഡം..!!'
ഞാന്‍ അവിശ്വസനീയതയോടെ അവരെ നോക്കി.

വാങ്ങിച്ചോളൂ..
നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ പരിചയക്കാരായില്ലേ?...
വീണ്ടും... ചിരി...
അവരുടെ നുണക്കുഴികളും, മൂക്കിനു താഴെ നനുനനുത്ത രോമാരാജികളും
ഇപ്പോഴെനിക്ക്‌ കാണാം.

തുറന്നിട്ട മരത്തിന്‍റെ ജനാലയിലൂടെ ചെമ്പകത്തിത്തിന്‍റെ മണമുള്ള ഒരിളം
കാറ്റ് അകത്തേയ്ക്ക് വരുന്നുണ്ടോ?..
മുകളില്‍ കറ കറ ശബ്ദത്തോടെ തിരിയുന്ന ഫാനിന് തിരുവാതിര
കളിക്കിടയിലെ കുരവയുടെ ശബ്ദമോ?....

ഇനിയിപ്പോ ആ പഴയ ടവല്‍ എന്തിനാ?..
അവര്‍ മേശയ്ക്കടിയില്‍ ഇരുന്ന ചെറിയൊരു 'ഡസ്റ്റ്ബിന്‍' എടുത്ത് എന്‍റെ
നേരെ നീട്ടി.

താങ്ക്സ്.. മാഡം..

തിളച്ചുമറിയുന്ന അവസാനതുള്ളി വിയര്‍പ്പും നെറ്റിയില്‍ നിന്നും
ഒപ്പിയെടുത്ത് എന്‍റെ കര്‍ച്ചീഫ് ഡസ്റ്റ്ബിന്നില്‍ നിക്ഷേപിച്ച് അവര്‍
സമ്മാനിച്ച ടവ്വലുമായി എഴുന്നേറ്റു.

വൈകാതെ ഈ നമ്പറില്‍ വിളിച്ചറിയിക്കുമല്ലോ?...

ഓഫ്കോഴ്സ്...
അവരുടെ ചിരി എന്‍റെ ആത്മവിശ്വാസം വര്‍ധിപ്പിക്കുന്നു.

മുറിയില്‍ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് ബൈക്കിന്‍റെ കീ (താക്കോല്‍)
ഫയലിനോടൊപ്പം മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചിരുന്നത് ഓര്‍മ്മവന്നത്.

ഡോറില്‍ തട്ടാതെ തിരികെ അവരുടെ റൂമിലേക്ക്‌ കയറിയ ഞാന്‍
അമ്പരന്നുപോയി. ഞാന്‍ ഡസ്റ്റ്ബിന്നില്‍ നിക്ഷേപിച്ച എന്‍റെ കര്‍ചീഫ്‌
അവരുടെ കൈയില്‍ മുഖത്തോടു ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

'എക്സ്ക്യൂസ്മീ... മാഡം..
ഞാന്‍ ബൈക്കിന്‍റെ കീ ഇവിടെ വെച്ചു മറന്നു'

മുഖത്തെ ജാള്യത മറയ്ക്കുന്നത്തിനിടയില്‍
 'ഇറ്റ്സ് ആള്‍ റൈറ്റ്..ഇറ്റ്സ് ആള്‍ റൈറ്റ്..'
എന്നു പറയുന്ന അവരുടെ മുഖത്തു നോക്കാതെ 'കീ' എടുത്ത്
കൊടുങ്കാറ്റിന്‍റെ വേഗതയില്‍ പുറത്തെക്കിറങ്ങുമ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍
തെളിഞ്ഞത് ചുവപ്പ്നാടയില്‍ കുരുങ്ങാന്‍ പോകുന്ന ഞാനോ, എന്‍റെ
ഫയലുകളോ, അതോ അവരുടെ അമ്പരന്ന മുഖമോ?...

ഓര്‍മ്മിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.

അറബിയും,ലോട്ടറിയും,പിന്നെ ഞാനും..!

രാവിലെതന്നെ കഫീലിന്‍റെ ( sponsor) ഫോണ്‍ കോള്‍,
'അക്കൂ.. എനിക്ക് പൂജാബമ്പര്‍ ലോട്ടറിയടിച്ചു, നിന്‍റെ നാട്ടില്‍പ്പോയി
കാശ് വാങ്ങാന്‍ ഒന്ന് കൂടെ വര്വോ'?....
അങ്ങനെ ഞങ്ങ രണ്ടാളും ബീമാനം കേറി നെടുമ്പാശ്ശേരിറിയിലിറങ്ങി.

കഫീലെ, എന്‍റെ വീട്ടീപ്പോയി കുളിയൊക്കെക്കഴിഞ്ഞു ഫുഡ്‌ ഒക്കെ
കഴിച്ചിട്ട് പോരേ കാശ് വാങ്ങാന്‍ ബേങ്കീപ്പോണത്?.
ഇന്‍ഷാ അള്ളാ.. എന്ന് കഫീലും മൊഴിഞ്ഞു.

പിന്നെ ഞങ്ങ രണ്ടാളുംകൂടി ആഞ്ഞുപിടിച്ചൊരു നടത്തമായിരുന്നു.
പാടവരമ്പ്കഴിഞ്ഞ് ഫല്‍ഗുണന്‍റെ ബാര്‍ബര്‍ഷോപ്പിനടുത്തെത്തിയപ്പോ
കഫീലിന് മുടിവെട്ടണം എന്ന ചിന്ത കലശലായി.
എന്‍റെ മോത്ത് നോക്ക്യേപ്പോ ഞാന്‍പറഞ്ഞു 'മാഫിമുഷ്കില്‍'
അങ്ങനെ ഫല്‍ഗുണന്‍റെ അറബിക്കട്ടിംങ്ങും കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും നടന്നു.

കുട്ടംകുളം ഷാപ്പിനടുത്തെത്തിയപ്പോ നല്ല ചെത്തിയിറക്കിയ
കള്ളിന്‍റെ മണം..!!
'ഇതിങ്ങടെ സ്വര്‍ഗത്തീക്കിട്ട്ണ സ്കോച്ച്വോന്നല്ല കഫീലേ.. വേണേല്‍
രണ്ട്കുപ്പി പൂശിക്കോ'ളാന്‍ ഞാനും...

കരിമീന്‍കറിയും,കപ്പയും വിളമ്പുന്ന കുമാരേട്ടനും
കഫീലുംകൂടെ പിന്നെ ഒരു അര്‍മാദിക്കലായിരുന്നു.
തിരിച്ചെറങ്ങുമ്പോ കുമാരേട്ടന്‍ കഫീലിനോട് 'കൈഫാലാക്'
ന്നൊരു ചോദ്യോം... !!

അങ്ങിനെ കഫീലും ഞാനും അര്‍ബനമുട്ടിന്‍റെ സ്റ്റെപ്പുമിട്ട്
ഇടവഴിയിലൂടെ കൈകോര്‍ത്ത്പിടിച്ച്നടന്നു.

മെയിന്‍റോഡിലെത്തിയപ്പോ ദാ കാണുന്നു , ഫെഡറല്‍ ബേങ്കിന്‍റെ
ബോര്‍ഡ്. കാശ്മാറാന്‍ തോപ്പ് പൊന്തിച്ച് കളസാറിയില് ലോട്ടറി
ടിക്കറ്റ് നോക്ക്യേപ്പോ ടിക്കറ്റും ഇല്ലാ..കഫീലിന്‍റെ പാസ്പോര്‍ട്ടും
ഇല്ലാ...

ഹെന്‍റെ പടച്ചോനേ.. !!
മുന്‍പില്‍ കണ്ട ഒരാനവണ്ടി കൈകാണിച്ച് കഫീലിനെയും
കയറ്റി നേരെ ഗുരുവായൂര്‍ക്ക് രണ്ട് ടിക്കറ്റ് എടുത്തു.
എന്‍റെ മുന്നില്‍ വേറെ മാര്‍ഗമൊന്നും വേറെ തോന്നീല്ല.

അങ്ങനെ കഫീലിനെ ഗുരുവായൂര് കൊണ്ടോയി എറക്കി വിട്ടപ്പോ
മനസ്സിന് വല്ലാത്ത ഒരു സമാധാനം..!!

#
ഈ കട്ടചളി മണ്ഡരി പോലെ നിതാഖാത് ബാധിച്ച് പൊറത്തെറങ്ങാന്‍
കഴിയാതെ ഫേസ്ബുക്കില്‍ ചൊറിയും കുത്തിയിരിക്കുന്ന
എല്ലാ പ്രവാസിമക്കള്‍ക്കും സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.. 

-അക്കാകുക്ക- — feeling funky.

പ്രാണി ഒരു നിസ്സാരജീവിയല്ല..!

ഒരിക്കല് ഒരു മഴക്കാലത്ത് രാത്രിയില് ഞാനും
ഭാര്യയും,മോനും,മോളും നല്ല ഒറക്കായിരുന്നു.

ഒരു പ്രാണി ഭാര്യയുടെ ചെവിക്കുള്ളിലേയ്ക്ക്
കൂളായി കയറിപ്പോയി,
അലമുറകേട്ട് ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റു നോക്ക്യേപ്പോ
ഭാര്യ നിലവിളിച്ചു പിടയുന്നു,
എന്താ ചെയ്യേണ്ടേന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ല.
മക്കളും കൂടെ കരയാന്‍ തുടങ്ങി.
എനിക്കും കരച്ചില് വന്നു.
ഞാനും കരഞ്ഞു..

കൊറേ കഴിഞ്ഞപ്പോ പ്രാണിക്ക് ചെവീലിരുന്ന്‍
മടുത്തപ്പോ അതെറങ്ങി അയ്‌ന്‍റെ പാട്ടിന്പോയി.

അങ്ങനെ രംഗം ശാന്തായിപിന്നെ ഒറങ്ങാനുള്ള
തയ്യാറെടുപ്പിനിടെ ഭാര്യ ചെവിയിലൊരു ചോദ്യാണ്..
'അപ്പോ എന്നോട് സ്നേഹണ്ട്..ല്ലേ?..
ന്‍റെ ചെവീല് പ്രാണിപോയപ്പോ എന്തായിരുന്ന്‍
കരച്ചില്?.."

എനിക്കവളോടുള്ള സ്നേഹം മനസ്സിലാക്കികൊടുക്കാന്‍
ഒരു 'പ്രാണി' വേണ്ടിവന്നു.
----------------------------------------------------------------------------
#ഗുണപാഠം;-
പുഴു,പ്രാണി,പാറ്റ,എട്ടുകാലി
നിസ്സാരജീവികളല്ല. — feeling memories.

81314 Shares

അതിഥിദേവോഭവ:

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് 
വിവാഹം കഴിഞ്ഞതിന്‍റെ അടുത്തൊരു ദിവസം 
ഞാനും, എന്‍റെ ഭാര്യാപദവി അലങ്കരിക്കുന്ന 
ടീച്ചറും കൂടി വെര്‍തെ വീട്ടിലിരുന്ന് ബോറടിച്ചപ്പോ
ചുമ്മാ പരിസരത്തോക്കെ ഒന്ന് ചുറ്റിയടിക്കാനായ് ഇറങ്ങി.

അന്ന്നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ 
ആഘോഷിക്കുന്നഹര്‍ത്താല്ദിനമായിരുന്നതിനാല്‍
വാഹനം ഉപയോഗിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.

വഴിയോരക്കാഴ്ചകളുടെ മനോഹാരിതകളിലൂടെ,
പറമ്പിലൂടെയും,പാടത്ത് കൂടെയും പരിചയക്കാരോട് കുശലംപറഞ്ഞുമുള്ള ആയാസരഹിതമായ
ആ പദയാത്രയ്ക്ക് ഹര്‍ത്താല്‍ ഒരനുഗ്രഹമായി.

അങ്ങനെ നടന്ന് നടന്ന് നടന്ന്..
വീട്ടിലെ സ്ഥിരം പണിക്കാരനായ ചെറുമന്‍ 'ചക്കപ്പ'ന്‍റെ
കുടിലിന് പരിസരമെത്തി.

നിരസിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത വിധമുള്ള, അവരുടെ
സ്നേഹവായ്പ്പുകളോടെയുള്ള ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച
ശേഷമാണ് 'അതിഥിദേവോഭവ:' എന്ന വാക്യത്തിന്‍റെ
പൊരുള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.

ചാണകം മെഴുകി വെടിപ്പാക്കിയ തറയില്‍
മൊതലാളിയുടെ മകനേയും,മരുമകളെയും
ആസനസ്തരാക്കാന്‍ പൊടിതട്ടി പുല്‍പ്പായ വിരിക്കുമ്പോള്‍
ചക്കപ്പന്‍റെ വേളിയുടെ വദനത്തില്‍
ഓണനിലാവിന്‍റെ പ്രകാശം ഓളംവെട്ടിയിരുന്നു.

അവര്‍ക്ക് സല്‍ക്കരിക്കാന്‍ അപ്രാപ്യരായവരാണ്
ഞങ്ങള്‍ എന്ന തോന്നല്‍ ഉള്ളിലുള്ളതിനാലാവാം,
അവരുടെ ഓരോ ചലനങ്ങളിലും അത് ദ്യോതിപ്പിക്കുമാറ്
ധൃതിയും, ഉത്സാഹവും,അങ്കലാപ്പും, പ്രതിഫലിച്ചിരുന്നു.

പനയോലകൊണ്ടുള്ള രണ്ട് പിഞ്ഞിയ വിശറിയെടുത്ത്
ഞങ്ങളുടെ കൈയില്‍തന്ന് റേഡിയോയില്‍
പാട്ട്കേള്‍പ്പിക്കാനൊരുങ്ങുന്ന ചക്കപ്പനെ തള്ളിമാറ്റി
അടുക്കളയിലേക്ക് പായുന്ന ആ ഗൃഹനായികയുടെ
രൂപം ഇപ്പോഴും മനസ്സിലുണ്ട്.

പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വന്നുകയറിയ
മുഹമ്മദാലി സാഹിബിന്‍റെമകനും,മരുമകളും,
തങ്ങളുടെ കുടിലിലെ ചാണകംമെഴുകിയ
തറയിലിരുന്ന് പാളയംകൊടംപഴം
തൊലിയുരിഞ്ഞ് അവലോസ്പൊടിയില് മുക്കി
ശര്‍ക്കരക്കാപ്പിയുടെ അകമ്പടിയോടെ ഭക്ഷിക്കുന്നത്
നോക്കിക്കണ്ടിരുന്ന അവരുടെ മുഖത്തെ വികാരം
വരികളിലെ വര്‍ണ്ണനകള്‍ക്കുമതീതമാണ്.

അതിഥിയുടെ പ്രൌഡിയില്ലാതെ,
ആതിഥ്യത്തിന്‍റെ ഔന്നത്യങ്ങളെ തൊട്ടറിഞ്ഞ്
നാട്ടുനടപ്പുള്ള 'വാല്യപുത്തന്‍' ഉറുപ്പികകള്‍
രണ്ട്പേര്‍ക്കും സമ്മാനിച്ച്, തലകുനിച്ച്പിടിച്ച്
അവരുടെ കുടിലില്‍നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.

ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി പിറകിലേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍
ഞങ്ങളെ സല്‍ക്കരിക്കാന്‍ അവസരംലഭിച്ച നിര്‍വൃതിയില്‍
പരിസരം മറന്നുനില്‍ക്കുന്ന അവരുടെ രൂപം..!
_________________________________________________
എന്‍റെ യജമാനന്‍റെ മകനും,ഭാര്യയും
എന്‍റെ കുടിലില്‍ ചെന്നുകയറിയതറിഞ്ഞപ്പോള്‍
ഞാനും ആ പഴയ ചക്കപ്പന്‍റെ ആതിഥ്യത്തിന്‍റെ
ഓര്‍മകളിലേയ്ക്ക് ഒന്നിറങ്ങിച്ചെന്നു.....
#അതിഥിദേവോഭവ